üvey baba

bunun bir dizisi vardı. ehh, pek severdi annem aman aman, çocuktum o zamanlar, şu diziden nefret ettiğim kadar hiçbir şeyden nefret etmiyordum. hatırladıkça darlanıyorum. ama annem çok severdi. zaten dramaya bayılır. çok sonradan öğrendim, annemin babası da üveymiş. çok şaşırmıştım öğrendiğimde. üvey dedemi bi kere gördüm. ak sakallı bi adamdı. koynuna sakladığı naylon torbanın içinde, özenle sardığı paralarından bi kağıt elli lira vermişti bana. elli lira, o zamanın elli kuruşu oluyor. şimdiki elli lira değil yani. al, top alırsın kendine demişti. almıştım da, sarı bi top. annem nasıl aldın diye sorunca da dedem para verdi demiştim. o da gülüp, nasıl kıymış parasına demişti. meğerse cimriliği ile ünlüymüş kendileri. ee anne demiştim, hiç sana kötü davrandı mı üvey baban? yok dedi, ben zaten onu babam sanıyordum ama sonradan kadının biri, senin baban sen bebekken öldü, o senin baban değil baba deme ona dediydi ondan sonra dayı der oldum demişti. anaannemle anlaşarak evlenmişler, sen benimkilere kötü davranma ben seninkilere kötü davranmayayım diye. anaannem osmanlı kadını, mezar taşında doğum tarihini görünce yuh demiştim böyle doğum tarihi mi olur, meğerse hicri tarihmiş neyse. çok açlık çekmiş, üç çocukla dul kalınca. sonra üvey dedemi bulmuşlar, o size baksın sen çocuklarına analık et diye. hiç kötü davranmadı ama bi kere sevdiğini de görmedim demişti annem. yine de rahat değilmiş. gizli gizli yıkanırdım elalem laf çıkarmasın diye demişti bi keresinde. hiç sofradan doyarak kalkmadım mesela demişti, çekinirmiş belli mi olur laf eder belki diye. sizin gibi rahat rahat gezemezdim evde ama bi kötülüğünü de görmedim demişti. ben çok küçükken gitmiştik köye, o zaman görmüştüm onu, annemle birbirlerine sarılıp ağlamışlardı. fadime'yi çok özledim demişti içini çeke çeke anannem için, onun yanına gitmeyi bekliyom kızım demişti. sonra o da öldü. üvey teyzemle annem de çok ağladılar ardından. üvey deyince insan hep önyargılı davranıyor ama bazen anadolunun bir köyünde, hiç başını okşayıp sevmese de, aman incinir diye bir kötü söz bile etmemeye çalışan, kendisine emanet edilen yetimi hor görmeyen böyle insanlar da olabiliyormuş işte. huzur içinde yatsın.

Bu zamanda yayımlanan sözüm ona dram dizilerine bin basar. Lamia’nın yediği dayaklar, duyduğu hakaretler itilip kakılması az mı içimizi dağladı. Üniversitede annem yanıma geldiğinde ev arkadaşımla bir olup beni ezerlerdi. Bir çay içerlerdi, çay bitmeden yenisini demlerlerdi. Ben de çayı çok sevmediğim için bana getir götür yaptırırlardı. Adımı da Lamia koymuşlardı shshhshs Getir Lamia, götür Lamia, yıka Lamia shshs Arkdaşım hala bize gelir, o geldiğinde benim adım anında LAMİA olur :)

çocukluğumun travmatik dizisi. lamia'nın halil'den yediği dayaklar gözümün önünden gitmiyor, hala net bir şekilde hatırlıyorum. bir de lamia hep halil'e üçüncü tekil şahısla konuşuyordu, siz diyordu. ay bir de üvey ablası semiha vardı...